تأثیر روش تدریس کارگاهی برآگاهی کارکنان بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی گلستان نسبت به بیماری آنفلوانزای پرندگان

زمینه و هدف: آموزش پزشکی، با هدف تأمین نیروی متخصص باید آماده پاسخگویی به نیازهای جامعه باشد و خود را با تغییرات فناوری هماهنگ سازد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر روش تدریس کارگاهی برآگاهی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی گلستان نسبت به بیماری آنفلوانزای پرندگان، به عنوان یک بیماری نوپدید بود.   روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی در نیمه دوم سال 1384 به روش قبل وبعد از آموزش انجام شد. تعداد نمونه 101 نفر بود. ابتدا آگاهی داوطلبان با پرسشنامه ای سنجیده شد. پس از انجام مداخله فعال (مشارکت افراد درجلسات سخنرانی وکارهای گروهی)، پرسشنامه ها مجدداً توزیع گردید. اطلاعات به وسیله نرم افزار آماری spss وارد رایانه گردید و جهت بررسی تأثیر تدریس به روش کارگاهی برآگاهی افراد نسبت به آنفلوانزای پرندگان از تست های غیرپارامتریک ویلکاکسون، من ویتنی وکورسکال والیس استفاده شد.   یافته ها: بر اساس نتایج آزمون x 2 میانگین امتیازآگاهی افراد بعد ازآموزش، اختلاف معنی داری با میانگین امتیازآگاهی افراد قبل ازآموزش داشت (001/0 > p ).داشتن اطلاعات قبلی ،تأثیر معنی داری در نتایج قبل از آموزش داشت (05/0 p < ).ارتباط معنی داری بین میانگین امتیاز آگاهی با جنس و سن افراد مشاهده نشد.   نتیجه گیری: روش تدریس کارگاهی در مورد بیماری های نوپدید می تواند تأثیر مفیدی درآگاهی کارکنان بهداشتی درمانی داشته باشد.اگرچه اطلاعاتی که از طریق رسانه های گروهی در دسترس قرار می گیرد، سبب افزایش آگاهی این گروه می گردد ولی درامور تخصصی بهداشتی و درمانی نیاز به آموزش را مرتفع نمی سازد.